चाफा

  वाटेत एक-दोन भाज्या घेऊन संपी घरी येईतो घड्याळात सात वाजून गेले होते. आई टीव्ही वर काहीतरी पाहत बसली होती. आल्या-आल्या हातातल्या भाज्या आईला देत संपी म्हणाली , ‘ आई , आज मस्त भरीत कर वांग्याचं. ही बघ वांगी आणलीयेत मी छान. ’ आईने संपीकडे क्षणभर पाहिलं आणि पुन्हा टीव्ही कडे पाहत ती म्हणाली , ‘ मी नाही तू करणारेस ‘ मस्त भरीत ’.’ ‘ का ?’ ‘ का काय.. मी तुझ्याकडे आलेय. करून खाऊ घाल मला. मी काहीही करणार नाहीये. तिकडे तू घरी आल्यावर करते नं मी ? आता तू कर. पाहू काय दिवे लावतेस. ’ ‘ ए आई असं काय. कंटाळलेय मी बाहेरचं आणि माझ्या हातचं खाऊन. कर नं. ’ ‘ कंटाळले काय कंटाळले ? उद्या घरी पाहुणे आले तर त्यांना असंच म्हणणारेस का ? कर मुकाट. ’ ‘ तू काय पाहुणी आहेस का ?’ ‘ नाही. आई आहे. माझ्यासाठी तर आधी करायला हवंस. बरं , भरीत करतेच आहेस तर मस्त मठ्ठा पण कर. दही दिसतंय फ्रीज मध्ये बरंच. ’ आईच्या त्या अजेंड्या पुढे मनात भरीत-भाकरीचे चविष्ट तुकडे मोडत आलेली संपी हताश होऊन वांगी उचलून आत गेली. आवरून आईवर चरफडत स्वयंपाकाला लागली. पण लक्ष का कोणास ठावूक सारखं फोनकडे जात होतं. एरवी